در پست قبل گفتم که هیئت مدیره محک مجاب شدند که نمایندگی ها و شعب رو راه اندازی کنیم. یادمه که سخت تر از تصورم بود، قول دادم که هزینه ایجاد نکنم، کار فروش و مشتری یابی رو در بازارهای مشهد، (زیر نظر مجتبی به عنوان مدیر فروش) انجام بدم تا فروش مشهد افت نکنه، و نهایتا با مسئولیت کامل خودم تاسیس واحد نمایندگی ها رو شروع کنم. شرایط مالی هم اینطوری شد که حقوق ثابتم رو در حد قبل نگهدارم و ده درصد از فروش نمایندگی ها سهم داشته باشم.
اونوقتها (سال ۱۳۸۷) حقوق ثابتم فکر کنم حدود صد هزار تومن بود. اینو بگم که حقوق معلم های کم سابقه، اونوقت دو سه برابر این حقوق ثابت بود. و یه خونه ای که الان دو میلیارد هست رو می شد اونوقت با ۳۰ میلیون خرید.
سختی راه‌اندازی شعب و درگیر شدن با چالش‌های جدید
پورسانت فروش نرم‌افزار در مشهد حدود ۲۰ درصد بود. یعنی اینکه در این شرایط اگر خودم در مشهد می فروختم در مقایسه با وقتی که برم نماینده بگیرم و اونها بفروشند پول بیشتری گیرم می اومد. علاوه بر اون، در مشهد، خوب می فروختم، مشتری اصلی‌م رو پیدا کرده بودم، دیالوگی که در فروش سریعتر موثر بود رو هم کشف کرده بودم. اما از اونطرف، برای واحد نمایندگی و شعب، تجربه ای نداشتم که چطور باید داوطلب نمایندگی پیدا کنم و یا با چه شرایطی نمایندگی بدم.
به هر حال من هم پذیرفتم و محک هم پذیرفت و شروع کردم. ویژگی من اینه که از بین ثروتهای من دوستان و روابط زیاد رو داشتم و همه ی این ثروتم رو به روشهای مختلف از سرتاسر کشور فراخوان زدم. باهاشون صحبت می کردم، پیشنهاد می دادم، شرایطی می چیدم، بازخورد می گرفتم و قوانین اعطای نمایندگی رو اصلاح می کردم. بعد از چند تا ناکامی کوچک، اولین نمایندگی رو در بیرجند و بعدش یزد، شیراز، اصفهان، بندرعباس و …. ایجاد کردیم. اولین فروش ها رو در اعلب شهرها خودم انجام می دادم تا مشتری اعتماد کنه. مثلا برای بیرجند یادمه بعد از کلی رفتن به بیرجند و آمدن تونستیم با اولین مشتری قرارداد ببندیم.
اعتماد رمز موفقیت
خلاصه اعتماد و حمایت محک و چالش طلبی عاشقانه من باعث شد تا در کمتر از دو سال در ۳۰ شهر مهم ایران نماینده‌ی فعال بزنیم و فروش شرکت در یک سال ۶۱۲% رشد رقم بخوره. حالا با این پتانسیل گستره جغرافیایی منابع مالی ایجاد شده، توان این رو داشتیم که تبلیغات تلویزیونی بریم و به همه متقاضیان پاسخگویی کنیم.
